31 października mieliśmy okazję po raz kolejny uczestniczyć w spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Miłośników Książki prowadzonego przez panią Agnieszkę Dworak, kierownik Biblioteki dla dzieci i młodzieży na ul. Słowackiego.

 

Jak zawsze, była to okazja do tego, by spotkać się gronie miłośników książek, miło spędzić czas, zapomnieć o obowiązkach szkolnych i domowych, a porozmawiać o przeczytanych ostatnio pozycjach książkowych. Mimo zbliżającego się Święta Zmarłych byliśmy prawie w komplecie, obecni byli: Zuzia Leś, Paulina Wład, Marcin Mazur, Natalia Jaskuła z klasy 2a, Nikola Kruk z klasy 2d  oraz Liwia Dębska, Patrycja Rejman i Ania Walat z klasy 1b.

 

Tym razem rozmawialiśmy przede wszystkim o debiutanckiej książce amerykańskiej pisarki Carol Rifka Brunt pt. „Powiedz wilkom, że jestem w domu”. Nie jest to pozycja łatwa, ale warto po nią sięgnąć, gdyż porusza tak wiele ważnych zagadnień, m.in. mówi o relacjach międzyludzkich, o więzach łączących rodzeństwo, o niespełnionych nadziejach i aspiracjach oraz o chorych na AIDS.

 

Uważam, że jest to książka dla młodzieży i o młodzieży, mimo trudnych kwestii, na jakie zwraca uwagę autorka.

Główną bohaterką jest czternastoletnia June Elbus, która wychowuje się w normalnym domu. Mieszka z rodzicami oraz starszą o dwa lata siostrą Gretą. Czy jednak na pewno jest to dom pełen jest miłości, zrozumienia i bliskich relacji? Okazuje się, że nie do końca. June nie może pogodzić się ze stratą najbliższego przyjaciela, wujka Finna, docenionego artysty malarza, który odszedł niespodziewanie. Przegrał walkę z AIDS. June nie do końca rozumie, dlaczego się tak stało, nie może też początkowo zrozumieć niektórych wypowiedzi matki, siostry zmarłego. Do tego wszystkiego dochodzą ciągłe złośliwości kierowane przez Gretę w stronę siostry.

 

Jednak życie dziewcząt zmieni się bardzo i to pod wpływem kogoś, kto przez matkę uważany jest za mordercę Finna. Za sprawą listów i tajemnych spotkań June poznaje osobiście bliskiego przyjaciela wuja – Toby’ego, z którym zaczyna łączyć ją wyjątkowa więź, mimo że wcześniej próbowała mocno uwierzyć w to, co mówiła mama. Przed pierwszym spotkaniem powtarzała sobie nieustannie: „pamiętaj, że to on zabił Finna. Być może celowo. Pamiętaj, że tylko czternastoletni świr mógłby wysłać czternastoletniej dziewczynce list i zabronić jej mówić o tym rodzicom”.

 

Okazuje się jednak, że Toby nie jest żadnym świrem, nie jest też mordercą, a człowiekiem, który potrzebuje wsparcia drugiej osoby, jej opieki, przyjaciela. Tak samo jak June, nie może pogodzić się ze stratą ukochanego. Jego życie jest naznaczone cierpieniem, związanym z utratą bliskiej osoby, ale i z nieuleczalną chorobą…

 

O wszystkie chwile spędzone z wujem, a później z Tobym zazdrosna jest Greta. Przez wiele lat żyła w mylnym przekonaniu (a może i nie), że Finna i June łączy coś wyjątkowego i że nie należy wkraczać w ich intymną sferę. Dlatego też dziewczyna świadomie i celowo odsunęła się od siostry, nie chciała też uczestniczyć w niedzielnych spotkaniach w mieszkaniu wuja, podczas których próbował on namalować portret dziewcząt. Z tym portretem to jednak inna historia….

 

Szczerze polecam tę pozycję wszystkim tym, którzy mają trochę wolnego czasu i lubią czytać, a także tym, którzy uważają, że książki są nudne. Może pod wpływem tej lektury zmienią zdanie….

 

oprac. Monika Konefał