Gimnazjum Nr 10 w Rzeszowie

Tę książkę warto przeczytać!

Nasi gimnazjaliści polecają „CHŁOPCA W PASIASTEJ PIŻAMIE” J. Boyne’a

W związku z kolejną rocznicą wybuchu II wojny światowej na lekcjach języka polskiego w klasach 3a i 3c miesiące wrzesień i październik poświęcone zostały tekstom tematycznie związanym z tym wydarzeniem historycznym. Nie zabrakło wierszy o tematyce wojennej K.K. Baczyńskiego, T. Różewicza czy Z. Herberta, wspomnień Haliny Birenbaum, Mirona Białoszewskiego. Ponadto jako lekturę obowiązkową uczniowie przeczytali utwór Johna Boyne’a pt. „Chłopiec w pasiastej piżamie”, na podstawie którego w 2008 roku powstał film. Poza charakterystyką głównych bohaterów, analizą motywów postępowania Niemców, opisem okrucieństw wojennych uczniowie porównali adaptację filmową z tekstem oryginalnym. Napisali także niezwykle ciekawe recenzje, dojrzałe i wartościowe, dlatego polecamy zapoznanie się z treścią niektórych z nich (we fragmentach lub w całości):

Klaudia Gliwa – Opalińska, klasa 3c

Sięgnęłam po „Chłopca w pasiastej piżamie”, ponieważ tytuł ten znalazł się na liście lektur obowiązkowych omawianych na lekcjach języka polskiego. Na początku byłam negatywnie nastawiona do tej książki, jednak z czasem, gdy zagłębiłam się w jej treść, stwierdziłam, że utwór mnie zainteresował.

Książka opowiada o przyjaźni, która zrodziła się w najokropniejszym z możliwych czasów i miejscu. Z jednej strony szokuje czytelnika, ale z drugiej skłania go do refleksji. John Boyne opowiada historię ośmioletniego chłopca o imieniu Bruno, który razem ze swoją z rodziną przeprowadza się z Berlina do małej miejscowości. Powodem zmiany zamieszkania jest awans jego ojca, niemieckiego oficera. Jak się okazuje, zostaje on przydzielony do nadzorowania jednego z obozów koncentracyjnych. Tak naprawdę jego praca polega na wysyłce na śmierć wielu tysięcy więźniów obozu. Jednak chłopiec o tym nie wie, będąc nadal zapatrzonym w swojego ojca. Bruno zostaje pozbawiony swoich przyjaciół, więc zaczynają doskwierać mu samotność i nuda. Ciągle wymyśla sobie nowe zabawy, byle tylko czas mijał szybciej. Rozpoczyna długie spacery, by –niczym odkrywca – poznać okolicę.

Pewnego dnia, podczas jednej z takich wędrówek, poznaje chłopca o imieniu Szmul. Przebywa on na terenie obozu koncentracyjnego. Między chłopcami rodzi się prawdziwa, szczera przyjaźń, mimo że między nimi znajduje się drut kolczasty. Bruno zazdrości koledze tego, że może bawić się z innymi dziećmi, a on nie ma z kim, że może chodzić cały dzień w piżamie... Świat Szmula wydaje się być dla nieuświadomionego chłopca czymś wręcz wymarzonym. Jest to miejsce, gdzie nie trzeba słuchać rodziców, uczyć się, a jedynie spędzać czas na zabawie. Bruno bez wahania zgadza się przejść przez ogrodzenie na teren obozu, by pomóc Szmulowi odnaleźć zaginionego ojca. Syn niemieckiego oficera przemierza w „pasiastej piżamie” nieprzyjazne tereny obozu, uliczki między barakami. W tym samym czasie w obozie rozpoczynają się przygotowania do kolejnej akcji gazowania...

Książka J. Boyne’a ukazuje świat wojny i obozów koncentracyjnych z perspektyw dziecka, które jest naiwne i ufne. Zarówno Bruno, jak i Szmul (syn żydowskiego zegarmistrza) nie rozumieją tego, w jak złym miejscu się znaleźli.

Powieść bardzo mnie wzruszyła, nie da się być wobec niej obojętnym. Wywołała we mnie wiele emocji, od złości po smutek. Zastanawia mnie, dlaczego ciągle na świecie są wojny, ile ich jeszcze będzie. Jest to książka, o której długo nie zapomnę. Polecam ją wszystkim, mając nadzieję, że innych czytelników też skłoni do myślenia.

Joanna Kogut, klasa 3a

Jakiś czas temu na lekcji języka polskiego zetknęłam się z książką pt. ”Chłopiec w pasiastej piżamie”, którą moja polonista wybrała na lekturę, więc miałam obowiązek ją przeczytać. Choć początkowo nie byłam do niej zbytnio przekonana, wręcz zniechęcona, z czasem zmieniłam swoje zdanie na jej temat.

Autorem powieści jest John Boyne, irlandzki powieściopisarz. Pierwszy egzemplarz powieści został wydany w 2006 r., natomiast 2 lata później powstał film na jej podstawie. To dzięki ekranizacji „Chłopca w pasiastej piżamie” książka stała się popularna i coraz więcej osób zaczęło ją kupować. Powieść ta sprzedała się w nakładzie przekraczającym 5 mln egzemplarzy. Znalazła się również na pierwszym miejscu listy bestsellerów "New York Timesa".

Powieść przedstawia świat w czasie II Wojny Światowej widziany oczami dziecka, które niezupełnie zdaje sobie sprawę z tego, co dzieje się w poszczególnych krajach. Główny bohater Bruno – syn niemieckiego oficera i zarazem komendanta obozu koncentracyjnego – zostaje zmuszony do przeprowadzki z Berlina do Po-Świecia. Ponieważ nie ma tam przyjaciół, początkowo jest sceptycznie nastawiony do nowego miejsca zamieszkania. Zmienia się to, gdy poznaje Szmula – więźnia obozu. Mimo różnic kulturowych i narodowych zaprzyjaźniają się ze sobą. Oddziela ich od siebie siatka, która jednak nie przeszkadza im w codziennych rozmowach i zamiast oddalać, zbliża do siebie jeszcze bardziej.

„Chłopiec w pasiastej piżamie” to powieść ukazująca przyjaźń dwóch małych chłopców, którzy w tamtym świecie powinni być wrogami. Pokazuje, że dzieci zazwyczaj nie obchodzi pochodzenie danego człowieka, a jego charakter i zachowanie. Bardzo podobało mi się przedstawienie zetknięcia się ze sobą dwóch różnych światów – uwięzionego Szmula, syna żydowskiego zegarmistrza i nauczycielki języków obcych oraz Brunona pochodzącego z bogatej, niemieckiej rodziny.

Podsumowując, mimo początkowej niepewności książka spodobała mi się. Szczerze polecam tę pozycję osobom, które lubią klimaty wojny i są przygotowane na smutne zakończenie.

Edyta Węgrzyn, klasa 3a

Z książką Johna Boyne’a „Chłopiec w pasiastej piżamie” zetknęłam się na lekcjach języka polskiego. Nie interesują się tematyką wojenną, jednak ta powieść zaskoczyła mnie pozytywnie. Już po kilku pierwszych stronach miałam coraz większą ochotę przeczytać ją w całości.

Utwór został wydany w 2006 roku i sprzedał się w nakładzie ok. 5 mln egzemplarzy. Język jest prosty i zrozumiały. To fikcja literacka, brak tutaj elementów typowych dla literatury faktu. Na podstawie książki, wkrótce po jej pierwszym wydaniu, powstał film, który również cieszy się dużą popularnością. John Boyne, wielokrotnie nagradzany pisarz, zyskał światową sławę, zaś właśnie ta powieść stała się bestsellerem i zajęła pierwsze miejsce w rankingu New York Times. Autor zaprezentował świat widziany oczami dziecka. Akcja rozgrywa się w czasie II wojny światowej. Fabuła dotyczy losów dziewięcioletniego Brunona – syna niemieckiego komendanta i jego rówieśnika – Szmula, chłopca pochodzącego z żydowskiej rodziny.

Na początku książki wydarzenia mają miejsce w Berlinie. Przedstawiona jest codzienność Brunona, jego rodzina, przyjaciele i dom. Życie małego chłopca zmienia się bardzo w chwili, gdy dowiaduje się, że musi opuścić swoje aktualne miejsce zamieszkania i przeprowadzić się do „Po-Świecia”. Dziewięciolatkowi bardzo nie podoba się ten pomysł, wini za wszystko Furię (Hitlera). W nowym domu nic mu się nie podoba, jest on wg niego za mały, za brzydki, brak tutaj przyjaciół. Z okna w swoim pokoju widzi w oddali, za kolczastym ogrodzeniem, wielu ludzi w pasiastych piżamach. Pewnego dnia wybiera się tam i przy ogrodzeniu spotyka Szmula. Chłopcy szybko się zaprzyjaźniają. Autor pokazuje w ten sposób, że nawet w trudnych czasach istnieje przyjaźń.

W kolejnych rozdziałach czytamy o wycieczkach Brunona do swojego nowego przyjaciela (oczywiście, w tajemnicy przed rodzicami). Poznajemy historię małego, żydowskiego chłopca. Niestety, utwór kończy się tragicznie. Jeszcze na długo po przeczytaniu nie pozwala o sobie zapomnieć.

Szczerze polecam tę pozycję wszystkim tym, którzy interesują się tematyką wojenną, jak i tym mniej nią zainteresowanych. Książka jest bardzo wciągająca i nie sposób jej nie przeczytać. Prosty i zrozumiały język na pewno odgrywa tu dużą rolę. Mimo upływu lat przesłanie tekstu pozostaje aktualne, dlatego warto wciąż sięgać po tę pozycję.

Łukasz Rydza, klasa 3a

Niedawno przeczytałem książkę irlandzkiego powieściopisarza J. Boyne’a pt. „Chłopiec w pasiastej piżamie”, która była moją szkolną lekturą. To najpopularniejsza książka tego pisarza. Pierwsze jej wydanie ukazało się w styczniu 2006 roku. Sprzedała się w nakładzie ok. 5 mln egzemplarzy.

Książka opowiada historię dwóch dziewięcioletnich chłopców: Niemca o imieniu Bruno i Żyda o imieniu Szmul. Ich przyjaźń narodziła się podczas II wojny światowej. Bruno wychowywał się w Berlinie, w pełnej rodzinie, gdzie ojciec – wysoki oficer niemiecki – trzymał dyscyplinę i to głównie on podejmował decyzje dotyczące życia rodziny. W związku z jego awansem, Bruno musiał przeprowadzić się z wysokiego, trzypiętrowego domu w Berlinie do prowincjonalnego miasteczka na terenie okupowanej Polski. Szmul wychowywał się w licznej, ale kochającej rodzinie, w której wszyscy się szanowali i darzyli życzliwością. Do czasu wybuchu wojny chodził do szkoły, a mama nauczyła go języka niemieckiego. Obiecała też, że gdy nadejdą lepsze czasy, nauczy go angielskiego, czego Szmul bardzo pragnął.

Pewnego razu Bruno, mimo surowych zakazów ojca, wyszedł na odkrywcze poszukiwania, wzdłuż dziwnego – jak sam twierdził p- ogrodzenia i spotkał smutnego chłopca w pasiastej piżamie...

Jeśli chcecie dowiedzieć się, co było dalej, to gorąco zachęcam do przeczytania tej książki, której fabuła dotyczy wojny i obozów koncentracyjnych.

Uważam, że powieść napisana jest prostym językiem, dlatego szybko i z zaciekawieniem się ją czyta. „Chłopiec w pasiastej piżamie” to spojrzenie na temat wojny oczyma dziecka. Zarówno Bruno, jak i Szmul, nie rozumieli dramatu i okrucieństwa wojny. Pragnęli cieszyć się sobą i swoim dzieciństwem. Sądzę, że autor, przedstawiając fabułę w ten sposób, zrobił to trafnie, a trudny i bolesny temat holocaustu został wyrażony prostym i czytelnym dla wszystkich językiem- językiem małego chłopca, który jako jedyny dostrzegł, że Szmul to taki sam chłopiec jak i on. Zauważył w nim człowieka, czego nie można powiedzieć o ojcu Brunona i całej rzeszy niemieckich oficerów.

Myślę, że to wzruszająca książka, którą warto przeczytać. Zapewniam, iż czyta się ją jednym tchem. To powieść wyrażająca wiele emocji, wobec której można pozostać obojętnym. Jest to książka pokazująca, że dramatycznym czasie, jakim jest wojna, też może narodzić się bezinteresowna i szczera przyjaźń.

Paulina Wład, klasa 3a (fragm..)

Do sięgnięcia po książkę zachęciła mnie moja polonistka. Jak dotąd słyszałam tylko o filmie pod tym tytułem, okazało się jednak, że książka jest krótka, łatwo i szybko się ją czyta. (...)

Utwór ten zachwycił mnie głównie pod względem ukazania świata przedstawionego. Widzimy jeden z najokropniejszych skutków holocaustu oczami dziecka, które nie wie, co dzieje się na terenie ogrodzonym drutem kolczastym. Dzięki takiemu spojrzeniu, mimo poważnej tematyki, pojawiają się fragmenty, w których trudno powstrzymać się od śmiechu, a całość czyta się lekko i przyjemnie. Pomimo tego, że historia w powieści jest fikcją literacką, można uwierzyć, że taka przyjaźń naprawdę miała miejsce, a postacie Brunona i Szmula istniały w rzeczywistości.

Oliwia Strycharz, klasa 3a (fragm..)

Według mnie ta książka daje bardzo dużo do myślenia, pokazuje brutalną rzeczywistość wojenną oczami dziecka, a dokładniej dwóch chłopców, bardzo dojrzałych jak na swój wiek. Jest to wzruszająca, ale momentami komiczna powieść. Autor napisały ją prostym językiem, przez co czyta się ją szybko i przyjemnie. Nie jest to literatura faktu, więc czyta się ją ze zrozumieniem.

Serdecznie polecam książkę każdemu, ale w szczególności miłośnikom historii lub osobom, które chciałyby się dowiedzieć czegoś więcej na temat wojny i obozów. Powieść na pewno pozostanie na długo w naszej pamięci, a po jej przeczytaniu, każdy doceni to, co ma.

Ignacy Tokarz, klasa 3a (fragm..)

Książka Johna Boyne’a to fascynująca lektura, która w prosty sposób przedstawia bardzo trudny temat. Dzięki przyjęciu odpowiedniej formy i stylu autorowi udało się dotrzeć do ogromnej liczby odbiorców. Z pewnością wiele osób, czytając tę powieść, miał łzy w oczach, Czemu, zważywszy na poruszany temat, nie można się dziwić. Ja sam czytałem książę z zapartym tchem, w napięciu czekając na rozwój wydarzeń.

„Chłopiec w pasiastej piżamie” powinien być pozycją obowiązkową, nie tylko na liście lektur szkolnych, ale również wśród książek czytanych przez dorosłych. Jest to utwór godny polecenia wszystkim, którzy szukają książki potrafiącej wzruszyć i wywołać w czytelniku głęboką refleksję.

Natalia Jaskuła, klasa 3a (fragm..)

Ta powieść zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie. Autor w trafny sposób ukazał granice między dobrem a złem. Pokazał, jak wygląda obóz koncentracyjny odbierany przez dziecko. Opisał przyjaźń dwóch chłopców znajdujących się po dwóch stronach obozowego ogrodzenia. Urzekła mnie ta pozycja przede wszystkim autentycznością i dziecięcym spojrzeniem na wiele spraw i podejściem do wartości takich jak miłość, przyjaźń, oddanie.

Szczerze polecam tę pozycję wszystkim tym, którzy interesują się tematyką wojenną. Uważam, że książka jest dobra dla każdego i myślę, że po jej przeczytaniu wiele osób zrozumie powagę wydarzeń minionych lat.

Zuzia Leś, klasa 3a (fragm..)

Uważam, że „Chłopiec w pasiastej piżamie” to ciekawa i zaskakująca książka. Prosty i oszczędny język pozwala czytelnikowi na swobodną lekturę, a zakończenie utworu skłania do refleksji. Moim zdaniem warto sięgnąć po tę pozycję, gdyż dzięki niej zrozumiemy tragizm ludzi żyjących w obozach, a także dylematy moralne rodzin oficerów (np. matki czy żony).