20 grudnia trzecioklasiści obejrzeli w rzeszowskim WDK spektakl „My, dzieci, z dworca ZOO” w wykonaniu aktorów Teatru Profilaktycznego ALERT, oparty na wspomnieniach berlińskiej narkomanki, bohaterki i współautorki książki o tym samym tytule. Nie można powiedzieć, żeby sztuka była lekka, przyczyna jest oczywista – opowiada o smutnych losach Christiane F., dziewczyny, która już w wieku 12 lat wiedziała, co to narkotyki i uzależnienie.

  

Uczniowie z wielkim zainteresowaniem oglądali następujące po sobie sceny, odpowiadające kolejnym etapom życia bohaterki i jej znajomych.  Poznali motywy postępowania bohaterów, mechanizm popadania w uzależnienie. Zaintrygowani losami Christiane, uczniowie klas: 3a i 3c wraz z polonistką, p. Moniką Konefał, rozmawiali na lekcjach języka polskiego o dorosłym życiu Ch. F.. Czytali fragmenty wspomnień, opowiadali losy bohaterki, oglądali film, przeczytali artykuł zamieszczony na stronie http://wyborcza.pl/duzyformat/1,127290,15915874,Zycie_po_dworcu_Zoo__Jak_sie_ma_najslynniejsza_niemiecka.html, mieli także okazję wypowiedzieć się na temat obejrzanej sztuki. Niektórzy postanowili przeczytać książkę „My, dzieci, z dworca ZOO” oraz jej kontynuację „Życie mimo wszystko”.

 

Poniżej prezentujemy wypowiedzi uczniów nt. sztuki oraz książki:

„Skierowanie tej sztuki do młodzieży wymagało dokładnego poznania problemu. Dla nas, młodzieży, narkotyki są bardziej tematem do żartów, są dla wielu z nas czymś niedostępnym, czymś strasznym, a zarazem nieosiągalnym. Moim zdaniem sztuka skutecznie zniechęca nas sięgnięcia po używki poprzez wyrazisty i szczegółowy opis tego, co może się nam przytrafić. Zarówno sztuka, jak i książka, poruszają bardzo trudne tematy: uzależnienia, narkomanii, młodocianej prostytucji, bezsensownej śmierci. Nałóg jest wielkim zagrożeniem dla młodego człowieka, zaś spektakl i wspomnienia Christiane F. pokazują, jak trudno jest z niego wyjść. (...) Sztukę oceniam bardzo pozytywnie, gdyż dosadnie prezentuje problem. Nie ma tu poetyckich opisów, które mieszają w głowie. Sposób ujęcia tematu zmusza nas do myślenia, sprawia, że człowiek inaczej patrzy na świat. Losy Christiane można traktować jako przestrogę, ostrzeżenie przed złem, stoczeniem się”. (Radek Juroszek, klasa 3c)

 

„Uważam, że skierowanie sztuki do młodzieży i w ogóle sięgnięcie po ten temat, było jak najbardziej trafne. To dobra przestroga dla młodych osób, które kiedyś w jakiś sposób zetknęły się z tym problemem. Był to najbardziej interesujący spektakl, na jaki poszedłem. Muzyka i efekty świetlne idealnie odzwierciedlały atmosferę miejsc, które odwiedzali bohaterowie. Aktorzy wiernie i odważnie odgrywali swoje role. Interesującym rozwiązaniem było użycie nagrania tworzącego tło. (...) Warto poznać losy Christiane F., gdyż są przestrogą dla ludzi, którzy interesują się narkotykami. W przeciwieństwie do większości osób, bohaterka szczegółowo opisuje, co czuła i co się z nią działo. Dodatkowym atutem jest to, że po obejrzeniu spektaklu i przeczytaniu książki osoby bliskie (krewni, przyjaciele osób uzależnionych) mogą rozpoznać występujące u początkujących narkomanów objawy”. (Tomek Podleśny, klasa 3c)

 

„Uważam, że podjęta przez twórców tematyka może zainteresować młodego widza. Jest ona żywa i aktualna w XXI wieku. Narkomania nadal jest problemem. Wielu młodych spotyka się z używkami (alkohol, papierosy, narkotyki). Spektakl przedstawia losy narkomanki, ale nie jako przestrogę, nauczkę, ale jako zwykłą opowieść zwykłej dziewczyny. To sprawia, że młody widz nie czuje się pouczanym. Sam może wyciągnąć wnioski. Sztuka jest zdecydowanie bardzo dobrze zrobiona, choć czasem przeszkadzała mi muzyka (jakby wpływała, kreowała moje emocje), najczęściej jednak była wspaniałym uzupełnieniem opowiadanej historii. Aktorzy grali bardzo dobrze, potrafili odwzorować zachowanie młodzieży, nie było nic, co mogłoby wzbudzać zażenowanie przerysowaną postacią zbuntowanego nastolatka. Ciekawym zabiegiem, zasługującym na duży plus, było wprowadzenie elementów filmu – połączenie teatru z filmem.” (Zuzia Leś, klasa 3a)

 

„Spektakl jest odpowiedni dla gimnazjalistów, którzy mogli się już spotkać z problemem narkotyków. Sztukę oceniam pozytywnie, bardzo dobrze zostało przedstawione środowisko narkomanów i może to nam pomóc w uniknięciu problemu uzależnienia. Sztukę poleciłbym rówieśnikom oraz dorosłym, aby wiedzieli, jakie problemy mogą spotkać ich dzieci.”(Jakub Wolski, klasa 3a)

 

„Uważam, że podjęcie takiego tematu było jak najbardziej trafne, ponieważ ten problem jest ciągle aktualny. Współczesny świat zmaga się z narkomanią, a czasem nawet prostytucją wśród młodzieży. Według mnie tematyka sztuki jest ujęta w sposób ciekawy, czasami zaskakujący widza, efekty specjalne potrafią wciągnąć widza w świat młodej narkomanki. Przekaz był jasny i czytelny. Moim zdaniem warto poznać losy Christiane F., gdyż możemy zobaczyć, jak naprawdę wygląda świat narkomanów i dzięki temu ustrzec się przed negatywnymi skutkami takiego życia. Spektakl przybliża nam ten problem, równocześnie zaś zachęca do sięgnięcia po książkę o tym samym tytule.” (Paulina Kołodziej, klasa 3c)

 

„Uważam, że podjęta przez twórców tematyka może zainteresować młode osoby, o ile widz lubi trudne tematy i dramatyczne zakończenia. Spektakl podobał mi się, choć uważam, że role nastolatków zostały nieco przesadzone. Postacie były zbyt optymistyczne i wesołe jak na mój gust. Poza tym jednak nie mam żadnych zastrzeżeń – temat został niesamowicie rozwinięty. Bez problemu jestem w stanie polecić sztukę moim rówieśnikom. Nikt w niej nie mówi, aby nie brać narkotyków. Bardziej widoczne są skutki brania, a co z robimy z naszym życiem – to już zależy od nas. „(Joasia Kogut, klasa 3a)

 

„Moim zdaniem spektakl był ciekawy, a aktorzy bardzo dobrze wcielili się w przedstawiane postacie. Świetnym pomysłem było wykorzystanie filmu w trakcie przedstawienia. Kolejnym plusem okazała się nowoczesna muzyka połączona z tą z XX w. bardzo pouczająca była końcowa prelekcja. Aktorzy zaprezentowali statystyki dotyczące problemu uzależnienia od narkotyków, co dało wielu z nas do myślenia. Szczerze polecam spektakl wszystkim osobom, które są jeszcze niezdecydowane. „(Edyta Węgrzyn, klasa 3a)

 

„Uważam, że podjęcie tego tematu przez Teatr Alert było jak najbardziej trafne. Sztuka ma na celu przestrzec nastolatków przed sięgnięciem po narkotyki i pokazać, jako taka przygoda może się dla nas skończyć. Spektakl i książka są adresowane nie tylko do młodzieży, ale i dorosłych. Społeczeństwo polskie coraz częściej sięga po książki o takiej tematyce, mówiące o problemach nastolatków i ich uzależnieniach. (...) Sztuka, którą miałem okazję obejrzeć 20 grudnia, zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie. Aktorzy wczuli się w rolę. Scenografia była przemyślana i dobrze zaplanowana. Oglądając spektakl, czułem się tak, jakbym przebywał w Berlinie w latach 80-tych. Uważam, że warto poznać losy Christiane, po to, by mieć świadomość czyhającego na młodzież niebezpieczeństwa.” (Hubert Jurczak, klasa 3c)

 

„Zarówno sztuka, jak i książka, dają nam do myślenia. Opowiadana historia jest momentami wstrząsająca, ale dzięki temu wpływa na naszą wyobraźnię. Sztuka mnie wciągnęła, przeżywałam losy Christiane wraz z aktorami. Wstrząsem dla mnie było to, że Christiane miała tylko 12 lat, a już  brała narkotyki. Była mała dziewczynką, tak naprawdę dopiero zaczynała żyć. (...) Spektakl w wykonaniu aktorów Teatru Profilaktycznego ALERT jest naprawdę ciekawy, zasługuje na to, by go polecić. Gdybym  mogła obejrzeć „MY, dzieci,...” jeszcze raz, na pewno był z chęcią skorzystała z okazji.” (Marta Byrczek, klasa 3c)

 

„Sztuka bardzo mi się podobała, ponieważ wiele wniosła do mojego życia i zmieniła sposób, w jaki patrzyłam na ten problem. Uświadomiła mi, do jakich strasznych skutków prowadzi branie narkotyków. Z chęcią wybiorę się na nią drugi raz. Uważam, że jest to spektakl idealny dla młodzieży, ludzi w moim wieku, ale nie tylko. Moim zdaniem warto poznać losy Christiane, ponieważ jej historia jest prawdziwa, miała miejsce w Berlinie w latach 80-tych. Losy Ch. Mogą być dla nas przestrogą, gdyż widzimy, jak narkotyki niszczą życie, że nie warto po nie sięgać, odbiorą nam bowiem wszystko: zdrowie, przyjaciół, a także życie. Nigdy nie da się od nich uwolnić.” (Wiktoria Hajduk, klasa 3c)

 

Lekcje poświęcone Christiane F. zostały przeprowadzone z wykorzystaniem zasobów biblioteki szkolnej w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa.

 

Oprac. Monika Konefał